Sztuka starożytnej Mezopotamii to także wspaniała architektura. Pierwsze budowle, które powstawały na terenie dzisiejszej Mezopotamii były budowane przy użyciu gliny oraz trzciny. Następnie do ich wzniesienia używano suszonej cegły, która była hartowana lub wypalana. Spoiwem była w tym przypadku smoła bitumiczna. Najbardziej charakterystycznym elementem mezopotamskiej architektury był zigurat, czyli budowla sakralna. Historycy przyjmują, że może on mieć dwa źródła. Jedna hipoteza mówi, że wywodzą się one z sanktuariów z okresu neolitu, które były wznoszone na wzgórzach pochodzenia naturalnego. Druga hipoteza mówi, że wywodzą się one z trójdzielnych świątyń, które stawiano na platformach, które były sztucznie usypane. W Mezopotamii można wskazać na dwa główne typy mieszkalnych domów. Oba ukształtowały się już w okresie neolitu. Pierwszy z nich budowany był na planie prostokąta. Podwórze w takim domu było ogrodzone. Ten rodzaj domu wpłynął na wygląd niewielkich budowli sakralnych, w skład których wchodził przedsionek oraz tak zwane celli. Drugi typ domów mezopotamskich składał się z pomieszczeń mieszkalnych oraz gospodarczych, które skupione były wokół dziedzińca centralnego. Układ tego rodzaju domu stał się wzorem, który wykorzystywano przy wznoszeniu wielkich, monumentalnych budowli.
Architektura dawnej Mezopotamii
